“Η πορεία ξεκινάει απο την ώρα που θα μπω στο εργαστήριο. Θα κοιτάξω γύρω μου και θα κάτσω στον πάγκο μου έχοντας πάντα αγαπημένα μουσικά ακούσματα. Tότε ξεκινάω το ταξίδι μου...
Η πορεία αυτή κρύβει τόσες εκπλήξεις, τόσα συναισθήματα. Έχοντας και τις 5 μου αισθήσεις σε επαγρύπνηση, αγγίζω το κομμάτι-υλικό, το οποίο είναι σα να μου μιλάει. Ξεκινάει λοιπόν ένας διάλογος μεταξύ μας, το σεγάρω , το λιμάρω, το χρωματίζω, το καίω, το καταστρέφω, το κολλάω, του δίνω μορφή, του δίνω σχήμα...και αυτό έχει να μου δώσει τις δικές του απαντήσεις.
Είμαι τόσο συγκεντρωμένη που χτυπάει το τηλέφωνο και δεν το ακούω. Ο διάλογος είναι τόσο έντονος που έχει την απόλυτη προσοχή μου. Είναι ένα ταξίδι μαγικό...μαθαίνω τόσα πολλά και κυρίως τον εαυτό μου... Είναι και σκληρό παράλληλα...γιατί δεν είναι εύκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά είναι πρόκληση, μια ευχάριστη πρόκληση που μόνο κάπου καλά μπορεί να καταλήξει.”
Αυτό ειναί για μένα το σύγχρονο κόσμημα.
Η πορεία αυτή κρύβει τόσες εκπλήξεις, τόσα συναισθήματα. Έχοντας και τις 5 μου αισθήσεις σε επαγρύπνηση, αγγίζω το κομμάτι-υλικό, το οποίο είναι σα να μου μιλάει. Ξεκινάει λοιπόν ένας διάλογος μεταξύ μας, το σεγάρω , το λιμάρω, το χρωματίζω, το καίω, το καταστρέφω, το κολλάω, του δίνω μορφή, του δίνω σχήμα...και αυτό έχει να μου δώσει τις δικές του απαντήσεις.
Είμαι τόσο συγκεντρωμένη που χτυπάει το τηλέφωνο και δεν το ακούω. Ο διάλογος είναι τόσο έντονος που έχει την απόλυτη προσοχή μου. Είναι ένα ταξίδι μαγικό...μαθαίνω τόσα πολλά και κυρίως τον εαυτό μου... Είναι και σκληρό παράλληλα...γιατί δεν είναι εύκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά είναι πρόκληση, μια ευχάριστη πρόκληση που μόνο κάπου καλά μπορεί να καταλήξει.”
Αυτό ειναί για μένα το σύγχρονο κόσμημα.
