Σεμινάριο της Ιστορίας της Τέχνης
To σεμινάριο χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες καλύπτοντας συνολικά το ιστορικό της τέχνης, από την πρωτόγονη τέχνη μέχρι το σήμερα (Post Human Art, Virtual Reality in Art). Η κάθε θεματική ενότητα λειτουργεί αυτόνομα, αλλά και ως συνέχεια της προηγούμενης, δίνοντας έτσι στους συμμετέχοντες την δυνατότητα να επικεντρωθούν σε έναν τομέα ενδιαφέροντος τους, ή στην γενικότερη ιστορική ανασκόπηση. Σκοπός είναι η ουσιαστική ενημέρωση πάνω σε θέματα τέχνης, (κινήματα, τεχνικές, σημεία διαφοροποίησης και αναγνώρισης κινημάτων και στυλ), δίνοντας έμφαση στο πολιτιστικό, φιλοσοφικό και κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο, στις σκέψεις και τις ιδέες που νοημοδότησαν την δημιουργική έκφραση, σε κάθε ιστορική περίοδο και σε ένα ευρύ γεωμετρικό φάσμα. Είναι επίσης μια ευκαιρία να μάθουμε βασικά στοιχεία της εικαστικής γλώσσας, μέσα από τα ίδια τα “παιδιά” της, να μάθουμε να “διαβάζουμε” τα έργα τέχνης και να μην εγκλωβιζόμαστε στην απομνημόνευση στείρων πληροφοριών. Είναι τελικά μια πρόκληση να συναισθανθούμε τους καλλιτέχνες, να κατανοήσουμε τα αισθητικά τους κριτήρια και τις ιδέες τους, αλλά πολύ περισσότερο να διαισθανθούμε την ανάγκη τους να “ζωγραφίσουν” ένα καλύτερο κόσμο.
Η κάθε θεματική ενότητα διαρκεί τρεις μήνες, το σεμινάριο θα διεξάγεται μια φορά την εβδομάδα διάρκειας μιάμισης ώρας, ενώ η εισήγηση θα συνοδεύεται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό και σημειώσεις. Στους συμμετέχοντες θα απονέμεται πιστοποιητικό παρακολούθησης με την λήξη της κάθε θεματικής ενότητας, υπογεγραμμένο από τον διδάσκοντα καθηγητή, Παπαποστόλου Ευάγγελο Εικαστικό-Α.Σ.Κ.Τ και από την εικαστικό Αναστασία Κανδαράκη.
Εισηγητής: Ευάγγελος Παπαποστόλου (Εικαστικός- Ζωγράφος)
http://www.saatchiart.com/epapapostolou/ http://www.artik.gr
Ημέρα μαθήματος: Παρασκευή 18:00-19:30
Διάρκεια ενότητας: 12 εβδομάδες / 18 ώρες
Κόστος ενότητας: 240€ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ)
Αριθμός συμμετοχόντων: Απο 5 εως 15 άτομα
Ημερομηνίες κάθε ενότητας: 1η ενότητα 25 Απριλίου - 4 Ιουλίου 2014 / 2η ενότητα 3 Οκτωβρίου - 19 Δεκεμβρίου 2014 / 3η ενότητα 9 Ιανουαρίου - 27 Μαρτίου 2015
1η Θεματική ενότητα: Πρωτόγονη τέχνη - Αναγέννηση / 25 Απριλίου - 4 Ιουλίου 2014
Ακολουθώντας τα χνάρια της δημιουργικής έκφρασης από την πρωτό-γονη τέχνη έως την Αναγέννηση, θα γίνουμε μάρτυρες της υπαρξιακής αγωνίας ως μείζον αίτημα. Θα περάσουμε από την πίστη στην χρηστική-μαγική χειραγώγηση των φυσικών δυνάμεων, μέσω κατασκευασμένων ή επιζωγραφισμένων αντικειμένων, (ακόμα και σε φθαρτές επιφάνειες όπως το ανθρώπινο σώμα), στην προσωποποίηση τους, (Φαραώ, Θεοί, Παπική Εκκλησία…). Οι εναλλαγές των στόχων που εξυπηρέτησε η τέχνη σε κάθε ιστορική περίοδο, συνοδευόταν, πότε από την τυποποίηση εικονικών συμβόλων και πότε από την ρεαλιστική απεικόνιση, όπου η άρτια τεχνική εκτέλεση, η αλληγορία, ο μυστικισμός και ο συμβολισμός, συνδυάστηκαν για να μας δώσουν έργα ανυπέρβλητης ομορφιάς και δεξιοσύνης. Στην συγκεκριμένη θεματική ενότητα, επειδή εν γένη περιλαμβάνει περιόδους όπου έχουν ταυτιστεί συνειρμικά με "βάρβαρες" τακτικές, όπως τα χρόνια του Μεσαίωνα, αποφάσισα αφενός να αποσυσχετίσω τα έργα τέχνης από το ιστορικό πλαίσιο που δημιουργήθηκαν, ώστε να κριθούν με πιο αντικειμενικό τρόπο και αφετέρου να βρω πληροφορίες από μελετητές, που είτε είχαν δει και περιγράψει τα έργα στα οποία θα αναφερθούμε, ή τουλάχιστον οι αναλύσεις των συγκεκριμένων έργων να έχουν τριτογενή, αν όχι δευτερογενή αναφορά.
To σεμινάριο χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες καλύπτοντας συνολικά το ιστορικό της τέχνης, από την πρωτόγονη τέχνη μέχρι το σήμερα (Post Human Art, Virtual Reality in Art). Η κάθε θεματική ενότητα λειτουργεί αυτόνομα, αλλά και ως συνέχεια της προηγούμενης, δίνοντας έτσι στους συμμετέχοντες την δυνατότητα να επικεντρωθούν σε έναν τομέα ενδιαφέροντος τους, ή στην γενικότερη ιστορική ανασκόπηση. Σκοπός είναι η ουσιαστική ενημέρωση πάνω σε θέματα τέχνης, (κινήματα, τεχνικές, σημεία διαφοροποίησης και αναγνώρισης κινημάτων και στυλ), δίνοντας έμφαση στο πολιτιστικό, φιλοσοφικό και κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο, στις σκέψεις και τις ιδέες που νοημοδότησαν την δημιουργική έκφραση, σε κάθε ιστορική περίοδο και σε ένα ευρύ γεωμετρικό φάσμα. Είναι επίσης μια ευκαιρία να μάθουμε βασικά στοιχεία της εικαστικής γλώσσας, μέσα από τα ίδια τα “παιδιά” της, να μάθουμε να “διαβάζουμε” τα έργα τέχνης και να μην εγκλωβιζόμαστε στην απομνημόνευση στείρων πληροφοριών. Είναι τελικά μια πρόκληση να συναισθανθούμε τους καλλιτέχνες, να κατανοήσουμε τα αισθητικά τους κριτήρια και τις ιδέες τους, αλλά πολύ περισσότερο να διαισθανθούμε την ανάγκη τους να “ζωγραφίσουν” ένα καλύτερο κόσμο.
Η κάθε θεματική ενότητα διαρκεί τρεις μήνες, το σεμινάριο θα διεξάγεται μια φορά την εβδομάδα διάρκειας μιάμισης ώρας, ενώ η εισήγηση θα συνοδεύεται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό και σημειώσεις. Στους συμμετέχοντες θα απονέμεται πιστοποιητικό παρακολούθησης με την λήξη της κάθε θεματικής ενότητας, υπογεγραμμένο από τον διδάσκοντα καθηγητή, Παπαποστόλου Ευάγγελο Εικαστικό-Α.Σ.Κ.Τ και από την εικαστικό Αναστασία Κανδαράκη.
Εισηγητής: Ευάγγελος Παπαποστόλου (Εικαστικός- Ζωγράφος)
http://www.saatchiart.com/epapapostolou/ http://www.artik.gr
Ημέρα μαθήματος: Παρασκευή 18:00-19:30
Διάρκεια ενότητας: 12 εβδομάδες / 18 ώρες
Κόστος ενότητας: 240€ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ)
Αριθμός συμμετοχόντων: Απο 5 εως 15 άτομα
Ημερομηνίες κάθε ενότητας: 1η ενότητα 25 Απριλίου - 4 Ιουλίου 2014 / 2η ενότητα 3 Οκτωβρίου - 19 Δεκεμβρίου 2014 / 3η ενότητα 9 Ιανουαρίου - 27 Μαρτίου 2015
1η Θεματική ενότητα: Πρωτόγονη τέχνη - Αναγέννηση / 25 Απριλίου - 4 Ιουλίου 2014
Ακολουθώντας τα χνάρια της δημιουργικής έκφρασης από την πρωτό-γονη τέχνη έως την Αναγέννηση, θα γίνουμε μάρτυρες της υπαρξιακής αγωνίας ως μείζον αίτημα. Θα περάσουμε από την πίστη στην χρηστική-μαγική χειραγώγηση των φυσικών δυνάμεων, μέσω κατασκευασμένων ή επιζωγραφισμένων αντικειμένων, (ακόμα και σε φθαρτές επιφάνειες όπως το ανθρώπινο σώμα), στην προσωποποίηση τους, (Φαραώ, Θεοί, Παπική Εκκλησία…). Οι εναλλαγές των στόχων που εξυπηρέτησε η τέχνη σε κάθε ιστορική περίοδο, συνοδευόταν, πότε από την τυποποίηση εικονικών συμβόλων και πότε από την ρεαλιστική απεικόνιση, όπου η άρτια τεχνική εκτέλεση, η αλληγορία, ο μυστικισμός και ο συμβολισμός, συνδυάστηκαν για να μας δώσουν έργα ανυπέρβλητης ομορφιάς και δεξιοσύνης. Στην συγκεκριμένη θεματική ενότητα, επειδή εν γένη περιλαμβάνει περιόδους όπου έχουν ταυτιστεί συνειρμικά με "βάρβαρες" τακτικές, όπως τα χρόνια του Μεσαίωνα, αποφάσισα αφενός να αποσυσχετίσω τα έργα τέχνης από το ιστορικό πλαίσιο που δημιουργήθηκαν, ώστε να κριθούν με πιο αντικειμενικό τρόπο και αφετέρου να βρω πληροφορίες από μελετητές, που είτε είχαν δει και περιγράψει τα έργα στα οποία θα αναφερθούμε, ή τουλάχιστον οι αναλύσεις των συγκεκριμένων έργων να έχουν τριτογενή, αν όχι δευτερογενή αναφορά.
2η Θεματική ενότητα: Μανιερισμός – Ανεικονικός Εξπρεσιονισμός, Art Informel / 3 Οκτωβρίου - 19 Δεκεμβρίου 2014
Συνεχίζοντας την περιπλάνηση θα κινηθούμε χρονικά γεωγραφικά και φιλοσοφικά σε αντιτιθέμενες επιφανειακά καλλιτεχνικές τάσεις, οι οποίες όμως τροφοδότησαν τολμηρές μορφολογικές εκφράσεις. (υπεροχή του σχεδίου έναντι του χρώματος και αντίστροφα, τα χρώματα και τα σχήματα ως δονούμενη ενέργεια, έμφαση στο γίγνεσθαι του έργου έναντι του αποτελέσματος...). Πρόκειται για ταραγμένες εποχές όπου ο ορθολογισμός κάθε φορά αποτυγχάνει να επιφέρει έστω και επιφανειακά την ουτοπική “δικαιοσύνη” που υπόσχεται, και η αναζήτηση εξεζητημένων ιδεών ακόμα και μεταφυσικών, επανέρχεται με αναπόφευκτες συγκρούσεις. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν το τίμημα μιας κοινωνίας εγωιστικής και αυτο-αναφερόμενης, όπου η εξουσία μεταμφιεζόταν διαρκώς, ξεγελώντας ακόμα και τους πιο οξυδερκείς καλλιτέχνες. Η εφεύρεση της φωτογραφίας και του κινηματογράφου εν συνεχεία, έθεσαν νέες προκλήσεις για τoν ρόλο των καλλιτεχνών, κλονίζει την σχέση τους με το κοινό, που σαγηνεύεται από την αμεσότητα των νέων αυτών μέσων αναπαράστασης της πραγματικότητας.
"To μέσον για να συναντήσεις την πραγματικότητα δεν είναι η μίμηση της, αλλά το ψάξιμό σου για να βρεις το εσωτερικό σχέδιο (Disegno Interno)…” Απόσπασμα Μιχαήλ Άγγελος.
Συνεχίζοντας την περιπλάνηση θα κινηθούμε χρονικά γεωγραφικά και φιλοσοφικά σε αντιτιθέμενες επιφανειακά καλλιτεχνικές τάσεις, οι οποίες όμως τροφοδότησαν τολμηρές μορφολογικές εκφράσεις. (υπεροχή του σχεδίου έναντι του χρώματος και αντίστροφα, τα χρώματα και τα σχήματα ως δονούμενη ενέργεια, έμφαση στο γίγνεσθαι του έργου έναντι του αποτελέσματος...). Πρόκειται για ταραγμένες εποχές όπου ο ορθολογισμός κάθε φορά αποτυγχάνει να επιφέρει έστω και επιφανειακά την ουτοπική “δικαιοσύνη” που υπόσχεται, και η αναζήτηση εξεζητημένων ιδεών ακόμα και μεταφυσικών, επανέρχεται με αναπόφευκτες συγκρούσεις. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν το τίμημα μιας κοινωνίας εγωιστικής και αυτο-αναφερόμενης, όπου η εξουσία μεταμφιεζόταν διαρκώς, ξεγελώντας ακόμα και τους πιο οξυδερκείς καλλιτέχνες. Η εφεύρεση της φωτογραφίας και του κινηματογράφου εν συνεχεία, έθεσαν νέες προκλήσεις για τoν ρόλο των καλλιτεχνών, κλονίζει την σχέση τους με το κοινό, που σαγηνεύεται από την αμεσότητα των νέων αυτών μέσων αναπαράστασης της πραγματικότητας.
"To μέσον για να συναντήσεις την πραγματικότητα δεν είναι η μίμηση της, αλλά το ψάξιμό σου για να βρεις το εσωτερικό σχέδιο (Disegno Interno)…” Απόσπασμα Μιχαήλ Άγγελος.
3η Θεματική ενότητα: Μεταπολεμική τέχνη – Μεταμοντέρνα τέχνη, τέχνη εικονικής πραγματικότητας / 9 Ιανουαρίου - 27 Μαρτίου 2015
Στα επόμενα χρόνια η τέχνη αποτελεί ένα ταυτόχρονο, χωροχρονικά και μορφολογικά, "πειραματόζωο" στα χέρια: σαμάνων καλλιτεχνών, προφητών (Performance, Body Art), εννοιακών καλλιτεχνών-απουλοποίηση του έργου(Conceptual, Land Art)…στα χέρια πολιτικών, πνευματικών οραματιστών- εντάσσοντας την αισθητική και λειτουργικότητα στην καθημερινότητα (Bauhaus). Ανεξάρτητα απο τις προθέσεις των καλλιτεχνών και την τόλμη τους να δημιουργήσουν τέχνη διαμέσου της ζωής και με αποδέκτη την ίδια την φυσική και πνευματική διάσταση της ζωής, η βιομηχανία και το αδηφάγο καταναλωτικό σύστημα, οικειοποιήθηκε κάθε πρωτοτυπία και την μετέτρεψε σε μόδα...το μέσο ταυτίζεται με το μήνυμα και το μήνυμα γίνεται τελικά προϊόν, σε ένα είδος κοινωνίας που παίρνει "διαζύγιο" από την τέχνη. Η πρωτοπορία ως αξία οδήγησε σε εντυπωσιακούς και ευρηματικούς πειραματισμούς - η εννοιακή τέχνη, οι δράσεις, η land art, η performance art οδήγησαν με την σειρά τους την τέχνη έξω από τους χώρους εμπορευματοποίησης της, (γκαλλερί, μουσεία, συλλέκτες), δίνοντας για λίγο την αίσθηση μιας ολοκληρωτικής λύσης. Ο αντιεμπορικός όμως αυτός χαρακτήρας δεν κράτησε πολύ. Η μεταμοντέρνα περίοδος, όπως γενικώς ορίζεται, χαρακτηρίζεται από την πολυπλοκότητα και την αυθαίρετη ανιστορική ανάμειξη ιδεών και εικαστικών στοιχείων, μια αίσθηση δημιουργικής ελευθερίας, δίνοντας έμφαση στην μοναδικότητα του καλλιτέχνη, αλλά όχι απαραίτητα και στην μοναδικότητα του οράματός του. Ωστόσο, φτάνοντας στο σήμερα η τέχνη της εικονικής πραγματικότητας, φαίνεται να θέτει νέα όρια στις εμπειρίες που είναι εφικτό να βιώσει (immersion-εμβύθιση)το κοινό, με την χρήση κατάλληλου προηγμένου υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Πρόκειται λοιπόν για ένα είδους διαδραστικού προγραμματιστικού περιβάλλοντος, το οποίο υπόσχεται άπειρες δυνατότητες αισθητηριακής, βιωματικής, αλλά και ψυχικής διέγερσης, σε καθημερινή βάση, ακόμα και μέσα από τα κινητά μας τηλέφωνα. Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται αλλά με διαφορετικό κώδικα...
Στα επόμενα χρόνια η τέχνη αποτελεί ένα ταυτόχρονο, χωροχρονικά και μορφολογικά, "πειραματόζωο" στα χέρια: σαμάνων καλλιτεχνών, προφητών (Performance, Body Art), εννοιακών καλλιτεχνών-απουλοποίηση του έργου(Conceptual, Land Art)…στα χέρια πολιτικών, πνευματικών οραματιστών- εντάσσοντας την αισθητική και λειτουργικότητα στην καθημερινότητα (Bauhaus). Ανεξάρτητα απο τις προθέσεις των καλλιτεχνών και την τόλμη τους να δημιουργήσουν τέχνη διαμέσου της ζωής και με αποδέκτη την ίδια την φυσική και πνευματική διάσταση της ζωής, η βιομηχανία και το αδηφάγο καταναλωτικό σύστημα, οικειοποιήθηκε κάθε πρωτοτυπία και την μετέτρεψε σε μόδα...το μέσο ταυτίζεται με το μήνυμα και το μήνυμα γίνεται τελικά προϊόν, σε ένα είδος κοινωνίας που παίρνει "διαζύγιο" από την τέχνη. Η πρωτοπορία ως αξία οδήγησε σε εντυπωσιακούς και ευρηματικούς πειραματισμούς - η εννοιακή τέχνη, οι δράσεις, η land art, η performance art οδήγησαν με την σειρά τους την τέχνη έξω από τους χώρους εμπορευματοποίησης της, (γκαλλερί, μουσεία, συλλέκτες), δίνοντας για λίγο την αίσθηση μιας ολοκληρωτικής λύσης. Ο αντιεμπορικός όμως αυτός χαρακτήρας δεν κράτησε πολύ. Η μεταμοντέρνα περίοδος, όπως γενικώς ορίζεται, χαρακτηρίζεται από την πολυπλοκότητα και την αυθαίρετη ανιστορική ανάμειξη ιδεών και εικαστικών στοιχείων, μια αίσθηση δημιουργικής ελευθερίας, δίνοντας έμφαση στην μοναδικότητα του καλλιτέχνη, αλλά όχι απαραίτητα και στην μοναδικότητα του οράματός του. Ωστόσο, φτάνοντας στο σήμερα η τέχνη της εικονικής πραγματικότητας, φαίνεται να θέτει νέα όρια στις εμπειρίες που είναι εφικτό να βιώσει (immersion-εμβύθιση)το κοινό, με την χρήση κατάλληλου προηγμένου υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Πρόκειται λοιπόν για ένα είδους διαδραστικού προγραμματιστικού περιβάλλοντος, το οποίο υπόσχεται άπειρες δυνατότητες αισθητηριακής, βιωματικής, αλλά και ψυχικής διέγερσης, σε καθημερινή βάση, ακόμα και μέσα από τα κινητά μας τηλέφωνα. Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται αλλά με διαφορετικό κώδικα...
